Lang heb ik geaarzeld om iets te schrijven over homoseksualiteit. Ik ga niet lichtvaardig om met dit thema. Ik besef hoe gevoelig het ligt. Het is absoluut niet mijn bedoeling om met de botte bijl in te hakken op een onderwerp wat veel emoties oproept. Mijn hart gaat uit naar alle oprechte gelovigen die worstelen met hun identiteit, of die zich eenzaam voelen vanwege onbegrip. Het hart van God gaat zeker naar hen uit! Hij zoekt allen die verloren zijn. Iedere gelovige kent strijd, de één met dit, de ander weer met wat anders. Laten we niet afdrijven van de waarheid door consessies te doen die buiten Gods Woord om gaan.
Het lijkt wel of er vandaag een voortdurende aanval op de jeugd gaande is op het gebied van seksualiteit. De één na de ander ‘komt uit de kast’ en is openlijk homoseksueel, lesbisch of biseksueel (Het veel gebruikte woord ‘holebi’ is een samentrekking van homo, lesbi en biseksueel, tegenwoordig LHBTIQ). Van alle kanten worden jongeren aangespoord dit te doen en er ook nog trots op te zijn. Op internet vond ik dit citaat:
Hoeveel mensen er homoseksueel zijn, is niet te zeggen. Je kunt natuurlijk niet zien aan de mensen of ze wel degelijk al homoseksuele ervaringen hebben gehad. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat minstens één op twintig ouders een homoseksueel, lesbisch of biseksueel kind heeft. Daaruit kan men dus afleiden dat 5 tot 10 procent van de bevolking holebi is. De vraag is natuurlijk wie tel je allemaal mee? Als je iedereen optelt die ooit al eens homoseksuele gevoelens of fantasieën heeft gehad kom je op een veel hoger percentage uit. Ook veel heteroseksuelen hebben namelijk dergelijke fantasieën. Als je mensen telt die zich openlijk homoseksuelen noemen kom je op een lager cijfer uit. Niet iedereen met homoseksuele gevoelens en/of contacten is daar open over en noemt zichzelf homoseksueel. Hoeveel mensen er homoseksueel zijn, is niet te zeggen. Je kunt natuurlijk niet zien aan de mensen of ze wel degelijk al homoseksuele ervaringen hebben gehad. Dus als je 500 leerlingen in een school hebt dan zijn er minstens 50 meisjes of jongens die holebi zijn. (www.holebi.onderwijsweb.net)
In de media wordt er veel aandacht besteed aan deze trend. Dit niet alleen, maar er wordt vanuit deze media langzaam maar zeker een campagne gevoerd om jongeren ertoe te brengen de homo/lesbische/biseksuele levensstijl als volkomen normaal te beschouwen. Sterker nog: het is even normaal als een heteroseksuele geaardheid. Laatst las ik van een man die zich christen noemt en is getrouwd met een man, dat hij liever niet meer spreekt over ‘homohuwelijk’ of ‘homo-ouders’, maar gewoon over ‘huwelijk’ en ‘ouders’. Jeugdseries brengen dit thema voortdurend onder de aandacht. Het is nu al zo dat als je een geluid laat horen zoals ik dat doe, namelijk dat het niet naar Gods gedachten is, men fel en veroordelend wordt. Men wordt bijna gedwongen om met de massa mee te gaan, anders doet men met jou waarvan men zelf anderen beschuldigt: discrimineren wegens een mening.
Nu is de gemeente van God niet bewaard gebleven voor dit probleem. Steeds vaker horen we geluiden dat we als gemeente ‘niet moeten oordelen’ over mensen met dergelijke gevoelens. Het boek ‘Verscheurd’ door Justin Lee (waarin hij schrijft over zijn worsteling met homoseksuele gevoelens terwijl hij christen is) heeft ertoe geleid dat er ook een website is (verscheurd.nl) die poogt om jongeren die worstelen met hun seksuele geaardheid een veilige basis te bieden binnen de kerk. Dit, op zich natuurlijk zeer goede streven roept wel vragen op. Wat moeten gelovigen die willen leven naar Gods Woord nu met deze ontwikkelingen?
Vooropgesteld is het uiterst belangrijk om in de geest van de Here Jezus om te gaan met ieder die worstelt met zijn seksualiteit, maar ook met iedereen die overtuigt homoseksueel, lesbisch of biseksueel is. Hij zei tegen de vrouw die van overspel werd beschuldigd: Ik veroordeel u ook niet, ga heen, zondig voortaan niet meer (Johannes 8:11). Het lijkt mij dat de eerste helft van dit zinnetje erg op de voorgrond staat. Men roept dat we niemand mogen veroordelen. Dit klopt, maar de tweede helft luidt: ‘Ga heen, zondig voortaan niet meer’. De Heer noemt zonde wat zonde is. Op de website van verscheurd vinden we dat men ‘zichzelf moet accepteren’. Een citaat uit een getuigenis van een vrouw met lesbische gevoelens: Ik heb langzaamaan mijzelf geaccepteerd en ruimte en vrede gevonden om niet alleen te hoeven blijven. Er wordt eigenlijk gezegd dat een lesbische relatie ook wel kan. Er is immers vrede gevonden bij het idee. Nu kan ik me in de verste verte niet voorstellen hoe verschrikkelijk de strijd moet zijn van mensen met dergelijke gevoelens. Toch moeten wij vasthouden aan het Woord van God. Dit wordt op een subtiele wijze ondermijnd door verscheurd.nl. Men schildert het beeld van de Bijbel als een boek ‘dat moeilijk is om te begrijpen’. Wij mensen kunnen die waarheid niet omvatten, dus wees voorzichtig wat je gelooft. Hier een citaat: Ik vind het woord van God de waarheid. En daarover zijn veel gelovige mensen het wel met elkaar eens. Echter de uitleg die wij mensen aan Zijn woord geven verschilt. De totale waarheid blijkt voor ons te groot niet te bevatten. Het lijkt erop dat ieder mens een stukje kan zien van het geheel. Op deze manier wordt een rookgordijn opgetrokken rondom de zeer duidelijke uitspraken van Gods Woord. Ik citeer hier het bekende gedeelte uit Romeinen 1-26-27:
Daarom heeft God hen overgegeven aan onterende hartstochten; want ook hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke; en evenzo hebben ook de mannen de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven en zijn in hun lust tegen elkaar ontbrand, zodat mannen met mannen schandelijkheid bedrijven…
Dit zijn uitspraken die niet ‘te groot zijn om te bevatten’, maar wel uiterst pijnlijk voor de natuurlijke mens en zijn eigen ideeën! De seksuele omgang van een man en een vrouw is natuurlijk, die van een man en een man, of een vrouw en een vrouw zijn tegennatuurlijk. Er is geen woord Spaans bij. Het is zondig, verkeerd omdat God de man en de vrouw heeft bedoeld om tot seksuele eenheid te komen en dat binnen het huwelijk. Maar er is nog een pijl op de boog van de trend die vindt dat de Bijbel ‘niet duidelijk is’: De teksten in de Bijbel over homoseksuele handelingen gaan volgens hen niet over relaties, maar alleen over hetero’s die zich te buiten gaan aan seksuele escapades. Dit argument vinden we vandaag overal waar men oproept om mensen met een ‘holebi-relatie’ te accepteren binnen de kerk.
Hoe lastig en hoe moeilijk het ook is: Als wij een gemeente willen zijn die de naam van de Here Jezus willen eren, moeten we
1. Leren ieder mens te benaderen in de geest van Christus: “Ook ik veroordeel je niet”. Iedereen moet zich veilig kunnen voelen binnen de gemeenschap van gelovigen. Er moet ruimte zijn voor openheid, gesprek en gebed. Hier ligt een grote schuld. Velen zijn onnoemelijk gekwetst en beschadigd en ver van de Here Jezus afgedwaald. Goedkope adviezen (“Laat maar voor je bidden”) en harde woorden (“Je bent een zondaar en gaat naar de hel”) zonder de liefde van onze Meester hebben grote schade veroorzaakt. Het is zelfs zo erg dat men nu als reactie hierop doorslaat en niet wil weten van wat ik onder het volgende punt schrijf. Laten wij onze schuld belijden als wij hebben deelgenomen aan dergelijke zaken.
2. Leren ieder mens te leren “Ga heen, en zondig niet meer”. Herstel ligt in de gehoorzaamheid aan Gods Woord, niet in doen wat goed voelt of doen wat de meerderheid zegt. Laten we daarin niet onduidelijk zijn, maar in een geest van zachtmoedigheid (Gl6:1), de waarheid aan mensen verkondigen. Dit zal op weerstand stuiten, want men zal ogenblikkelijk roepen dat er wordt ‘geoordeeld’. Paulus schreef: ‘Oordeelt u niet hen die binnen zijn’? (1Korinthiërs 5:12, duidend op hen die binnen de gemeente zijn tegenover hen die erbuiten zijn, de ongelovigen). Laten wij beide punten vasthouden. Dan nog zullen mensen zich ongetwijfeld gekwetst voelen, maar als men werkelijk bereid is zich niet allen aan de liefde, maar ook aan het Woord van God te onderwerpen, zal er herstel en genezing zijn op den duur.
We leven in een zeer ingewikkelde tijd. Laat ons dat niet verwarren en doen kiezen voor de weg die de meerderheid gaat: liefde en acceptatie, maar laten wij pal staan voor Gods Woord in een Geest van liefde én waarheid. Ook moeten wij niet vergeten dat al deze aandacht voor dit probleem, gemeenten doet wegdrijven van de aandacht voor de Here Jezus. Bij Hem is het antwoord op alle vragen te vinden. Lost Hij dan al onze problemen op? Nee, verre van dat. Maar zoals geschreven staat worden wij door zijn Geest bekrachtigd ‘tot alle volharding en geduld’ (Kolossenzen 1:11).
Mocht je willen reageren op dit artikel, stuur een mail via het contactformulier bovenaan de site.