Er is vandaag de dag een grote nood binnen kerken en gemeenten in ons land. Mensen verlangen ernaar meer vrucht te dragen, maar komen vaak niet verder. Ze raken teleurgesteld en ontmoedigd vanwege hun geringe vorderingen op het geestelijk vlak. De geestelijke groei stagneert en velen zijn gebonden aan allerlei zonden. Het aantal echtscheidingen onder christenen is enorm en keer op keer kom ik gelovigen tegen die met duistere geheimen rondlopen. Een grote reden voor deze gang van zaken is de zogenaamde ‘overgave-prediking’ die steeds meer de overhand krijgt binnen evangelische kringen. De kern van deze prediking is: Als wij meer vervuld willen zijn van de Geest, moeten wij ons eerst totaal overgeven aan God. Iedere kamer van ons levenshuis moet onder de heerschappij komen te staan van de Here Jezus en dan zal de vervulling met de Geest een feit zijn. Breek dus met alle zonden in je leven, wees volkomen gehoorzaam in alles, geef de Heilige Geest de autoriteit over je leven, wijd je volkomen toe aan God met Christus als de Koning van je hart. Hoe mooie en hoe Bijbels deze dingen ons ook in de oren mogen klinken, het is niet de waarheid! Hoe begrijpelijk deze prediking ook is als men wordt geconfronteerd met tekortschieten van christenen. Ik wil daarom in dit artikel nog eens goed uiteenzetten wat ik in verschillende andere artikelen al sporadisch heb aangestipt. Ik meen dat deze dingen van het grootste belang zijn in ons geestelijk leven. Als wij een verkeerd beeld hebben van overgave, zullen we nooit verder komen. Het is absoluut het doel van ons leven dat wij ons totaal overgeven aan God, maar de grote vraag is: langs welke weg?
Om te beginnen begint het leven van een gelovige met de zogenaamde ‘geboortewaarheden’. Men komt als een hopeloze, krachteloze zondaar bij de Here Jezus en ontvangt vergeving van zonden en de zekerheid een kind van God te zijn op grond van geloof in zijn Woord.
Ik nu maak u bekend, broeders, het evangelie dat ik u heb verkondigd, dat u ook hebt aangenomen, waarin u ook staat, waardoor u ook behouden wordt (als u vasthoudt aan het woord dat ik u heb verkondigd), tenzij u tevergeefs hebt geloofd. 1Ko15:1-2
Hier zien we dat men het woord van het evangelie had aangenomen door te geloven. Er staat echter ook over dit evangelie: ‘waarin u ook staat’. Hier zit het grote geheim, namelijk dat men leeft door het evangelie en dat is niet alleen voor onze redding, maar ook voor ons praktische leven. Dit zijn niet alleen de geboortewaarheden, maar een stapje verder, de ‘identificatiewaarheden’. Christus is niet alleen voor ons gestorven, wij zijn ook met Hem gestorven en opgewekt! Hij leeft nu in mij. Vaak horen we: Hij gaf zijn leven voor jou, geef nu je leven aan Hem’. Maar dit is niet de Bijbelse weg. Wij zijn namelijk met Hem gestorven! Onze oude mens is meegekruisigd (Rm6:6).
Ik ben met Christus gekruisigd en ik leef niet meer, maar Christus leeft in mij (Gal2:20a).
Het punt is nu: Als Christus door de Heilige Geest in mij leeft, zal het gevolg zijn: overgave, opruimen van zonden, gehoorzaamheid aan God etc. Deze zaken zijn dus niet een voorwaarde om vervuld te worden met de Geest, maar een gevolg. Er zijn geen voorwaarden voor een gelovige om vervuld te worden met de Geest, behalve geloof! De Geest brengt Christus voor het geloofsoog van de gelovige als de krachtbron voor alle voorwaarden die de Schrift aan ons stelt. Toen we tot geloof kwamen was Hij het antwoord voor onze hulpeloze toestand. Nu we geloven, is Hij nog steeds het antwoord voor onze hulpeloze toestand. Want hoewel we nieuw leven hebben ontvangen, zijn we zonder Hem nog steeds krachteloos. Daarom zegt Paulus: Christus leeft in mij. De Here Jezus zegt: Zonder Mij kun je helemaal niets doen (Jh15:5).
Wat we vandaag zien is een toename in nadruk op de vervulling met de Heilige Geest in plaats van de nadruk op het kruis. Maar de Geest werkt alleen als het kruis wordt gepredikt en geloofd, zodat de gelovige weet dat zijn oude natuur daar is geoordeeld. Als men volledige overgave predikt als een voorwaarde voor de vervulling met de Geest, wordt de ongekruisigde ‘ik’ opgeroepen zich toe te wijden, wat uiteraard niet lukt, want deze is ‘vijandschap tegen God’ (Rom8:7). De overgave van de oude natuur is geen vervanging van de dood van de oude natuur! Het eerste is roemen in onszelf, het tweede in het kruis (zie Gal6:14). Er wordt teveel druk gelegd op de gelovige om iets te produceren wat hij niet kan, in plaats van hem bij het kruis te brengen waar hij kan geloven en zich kan verheugen in zijn positie in Christus. Zo worden gelovigen opgeroepen zich te laten vullen met de Geest voordat zij zijn neergeveld bij het kruis. Vele schrijvers, leraars en predikers verkondigen wel de identificatiewaarheden, maar leggen toch teveel verantwoordelijkheid neer bij de gelovige om dat te produceren wat alleen de Heilige Geest kan. Men moet zich volkomen overgeven alvorens de zegen te pakken. En als men dan vervuld is met de Geest, moeten er allerlei voorwaarden worden voldaan om die vervulling te behouden: niet zondigen, gehoorzaamheid, overgave. De vraag is: Wie geeft zich over, de oude natuur of het nieuwe leven? Alleen de Heilige Geest kan zonde in ons leven opruimen. Daarom moet een gelovige onder de heerschappij van de Heilige Geest staan voordat er een geestelijke groei kan plaatsvinden. Deze heerschappij is door het geloof. Luister naar Paulus:
En voor zover ik nog in dit vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven. Gal2:20b
Lees ook eens rustig wat er staat geschreven in Romeinen 6:
…stelt uzelf voor God als uit de doden levend geworden, en uw leden voor God tot werktuigen van de gerechtigheid. Rm6:13
Er staat ‘als uit de doden levend geworden’, dus als nieuwe mensen die niets meer verwachten van de oude natuur. Men stelt zich als nieuwe mensen, eenvoudig beschikbaar voor God. Het hele lichaam wordt aan Hem beschikbaar gesteld zodat Hij het kan gebruiken tot zijn eer. Er staat niet dat men zich eerst moet toewijden of overgeven. Dat is het gevolg van het je beschikbaar stellen, omdat de Geest ons bij Christus brengt die ons leven is! Hij leeft door mij de overgave en de gehoorzaamheid aan God door het geloof. Als de Here Jezus over de Heilige Geest spreekt in Johannes 14, 15 en 16 legt Hij geen voorwaarden neer voor het werk van de Geest in de gelovigen. Alles is op basis van het geloof.
Hij zal Mij verheerlijken, want Hij zal uit het Mijne nemen en het u verkondigen…Jh16:14
Mijn verantwoordelijkheid is om mijn leden, als met Hem opgestaan uit de dood, aan Hem ter beschikking te stellen en mij te verheugen in wie ik in Hem ben. Anders en beter gezegd: Wie Hij in Zichzelf is. Als ik mij met Hem bezighoud, door een innige en levende relatie, via het Woord en het gebed, dan groei ik naar zijn beeld toe.
Wij allen nu, die met een onbedekt gezicht de heerlijkheid van de Heer aanschouwen, worden naar hetzelfde beeld veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid, als door de Heer, de Geest. 2Kor3:18
Wanneer de gelovige aanneemt wat zijn deel is in het volbrachte werk op het kruis, is hij in staat zichzelf (als een nieuwe schepping in Christus, niet de oude natuur) over te geven aan God als iemand die dood was, maar levend is geworden met Christus. Er worden geen voorwaarden gesteld om te worden vervuld met de Geest. Waar velen ‘overgave’ prediken, brengt de Geest het kruis. Geestelijke mensen leven vanuit de Geest die in hen is, maken verantwoordelijke keuzes vanuit een vernieuwde wil. Ze gehoorzamen Gods Woord van binnenuit.
Tenslotte moeten we de vervulling met de Heilige Geest niet tot het einddoel maken! Geestelijk leven is gecentreerd rond Christus. ‘Als we de Heilige Geest tot het voorwerp van onze doelstellingen en aanbidding maken, kan er heel goed een verkeerde geest komen om mensen te misleiden en tot prooi te maken’ (Robert Anderson in ‘Your Problem Solved’).
Vele gelovigen leven in een nederlaag. Velen van hen zijn misleid in de prediking van het ‘onmiddellijk heilig leven’ of door de zelfgerichte prediking van de zogenaamde gaven van de Geest. Ze weten niet dat, sinds hun wedergeboorte, de Geest hen in deze nederlaag heeft geleid teneinde het eigen zelfgerichte ‘ik’ van de oude natuur aan het licht te brengen. Het kruis biedt de oplossing, waar de christen mag rusten en zich mag verheugen in zijn Heer. Geen voorwaarden meer, maar een vrucht die in de loop van de vele jaren zich langzaam ontwikkelt, door de Geest die in ons is.