Onderstaand artikel heb ik gestuurd naar een persoon die mij vroeg of Judas Iskariot nu niet een willoos instrument van God was. Kon hij er eigenlijk wel wat aan doen dat hij Jezus verraadde. Hij had toch berouw? Hij stuurde me een stuk op waarin het voor Judas werd opgenomen. Mijn reactie:
Ik begrijp uit je reactie op mijn stuk dat jij aanneemt dat Judas uiteindelijk een kind van God was, gebruikt werd in het plan van God, onder toelating van Jezus zelf en later hier veel berouw over heeft getoond.
Op zich begrijp ik de gedachte hierachter wel. Als iemand zoveel berouw heeft, dan laat God hem toch niet vallen? Ik vind de wegen die je bewandelt en de redeneringen om tot de conclusie te komen dat Judas toch uiteindelijk gered was (er eigenlijk niet veel aan kon doen) erg discutabel. In mijn ogen maak je een aantal riskante vooronderstellingen die te maken hebben met onze uiteindelijke visie op de Bijbel als het onfeilbare Woord van God.
*Johannes zou geen vriend zijn van Judas (waar lezen we dit, of zijn het de ‘overleveringen?’) en dus zou hij Judas graag zwart maken. Om te beginnen ga je er vanuit dat er in de geïnspireerde woorden van de apostel Johannes dergelijke motieven een rol hebben gespeeld, terwijl de bijbel niets is dan de hele waarheid. ‘Ieder woord is door God ingeademd’ (2Tim3:16). Dit is voor mij een absoluut fundament. Bovendien schrijven ook andere evangelisten dat de Satan in hem voer (Lukas 22:3).
*Dat evangelisten met ‘haat in hun hart’ zouden hebben geschreven aangaande Judas is voor mij dus ook absoluut onaanvaardbaar. Het zou wat zijn; het Woord van God, de openbaring van Gods liefde, geschreven door mensen met haat in hun hart naar een ander mens toe? Nee, wat de apostelen schreven was ‘Woord van God’, geïnspireerd door de ‘Geest der Waarheid’. Alle andere argumenten over waarom de ene wel over de verhanging schrijft en de ander niet, vallen voor mij onder deze categorie. De Geest heeft uiteindelijk bepaalt wie wat schreef. Als we dat niet meer geloven, ondermijnt dit onze visie op de Bijbel en uiteindelijk ons geloof. Wees hier voorzichtig mee!!
*Het feit dat Jezus mensen uitkiest duidt niet op voorbestemde redding, maar op verantwoordelijkheid. God koos Israël uit en toch ging het merendeel verloren (1Kor10:5, Heb4:6). In Johannes 6:70 zegt Jezus: Heb ik niet u twaalven uitgekozen? En één van u is een duivel. Hij bedoelde Judas…Dit is een ernstig woord. Er staat letterlijk: Één van u is de duivel (diabolos). Dat is nogal wat. Dit is niet een vooringenomen beschuldiging van Johannes, maar dit zijn de woorden van Jezus, evenals het tot 3 keer toe uitgesproken: ‘Wee die mens’, doelend op Judas (Mat26:24, Marc14:21, Luk22:21). Jezus sprak dit ‘wee’ enkel en alleen uit als doelend op het komende oordeel (zie Mat23), nooit over mensen die een berouwvol hart toonden.
*Je zegt dat Satan ons ‘ook wel eens bestuurt’, maar dat we dan niet meteen verloren gaan. Nu is er een heel groot verschil tussen het door Satan indirect geleid worden (Ef2:1-3) en het bezeten zijn door hem. Zoals ik de vorige keer al schreef: dit wordt maar van 2 personen gezegd; Judas en de Antichrist. Dit punt is een definitief oordeel. Als de Satan in Judas voert, is er m.i. geen weg meer terug. Zie ook de uitdrukking ‘loon van zijn ongerechtigheid’ in Hand1:18 doelend op Judas. Bovendien worden daar notabene een Psalm (69) uit het O.T. geciteerd die duidelijk aangeeft dat Judas’ plaats woest worde!
*Had Judas berouw? In Mat27:3-5 lezen we over het berouw en de verhanging van Judas. Hij erkende dat hij onschuldig bloed had verraden. Toch lezen we niet dat hij met zijn berouw vergeving vroeg zoals Petrus. Hij zocht de dood, zoals Satan meestal zijn volgelingen laat doen. Heel belangrijk is Hand1:25 waarin we lezen dat Judas ging naar ‘zijn eigen plaats’. Hierdoor moest er een nieuwe apostel komen. Dit gebeurt niet als bijv. Jakobus sterft. De dood van een apostel zorgt er niet voor dat er een vervanger moet komen, maar diens afval! Het getal 12 moet weer compleet worden, ook met het oog op de eeuwigheid waarin de namen van de 12 apostelen op de fundamenten van het nieuwe Jeruzalem zullen staan. Mattias vervangt daarin Judas als nieuwe 12e apostel, niet als de 13e omdat Judas toch nog hersteld is!
Mijn conclusie, gegrond op de gegevens uit de Bijbel, is: Judas was een schijnapostel, iemand die uiteindelijk gebruikt werd door Satan, maar daarvoor al verhard was. Zijn berouw was niet naar God toe, getuige de verschillende aanwijzingen over zijn bestemming.
De achterliggende vraag die ik heb is echter; waarom zou het je zoveel uitmaken dat Judas toch nog een ‘good guy’ was? Waarom zo je best doen om de Bijbel andere dingen te willen laten zeggen? Waar komt die sympathie voor hem vandaan? Misschien kun je me daar een antwoord op geven.
Misschien vind je mijn oordeel over hem te hard. De Bijbel is alleen niet altijd zoetsappig als het gaat over oordeel. Die kant van de waarheid horen we misschien te weinig…
DJ