Er is een verschuiving gaande in evangelisch Nederland. Langzaam maar zeker worden gelovigen beïnvloed door denken dat vanuit de wereld afkomstig is en niet van de Bijbel. In het boek dat op deze site te lezen is, ‘De invasie van een andere geest’ ga ik uitgebreid in op deze ontwikkeling. In dit artikel noem ik andere concrete voorbeelden van de invloed van de wereld. Onder de ‘wereld’ versta ik niet de werkelijkheid om ons heen, maar de geestelijke richting waarin de mensen in de wereld denken. Het denken is gericht op de mens zelf, met zijn verlangens, behoeften en begeerten die de mens zelf verhogen en bevredigen en die God en Christus de eer ontneemt. ‘Wees waakzaam’ zij Jezus. De vraag is of wij niet echt wakker moeten schrikken uit onze geestelijke slaap. Met dank aan Lothar Gassmann.
*Het binnensluipen van openlijke of verhulde aanpassing aan Bijbelkritische systemen. De leer van de schepping, gemeente en de eindtijd wordt gerelativeerd. ‘Zes dagen kunnen net zo goed een miljoen jaar zijn’. Zelfs vooraanstaande Bijbelleraren verkondigen dat Genesis 1 niet moet worden gelezen als ‘geschiedenis’. En dat terwijl Exodus 20:11 toch duidelijk stelt dat God ‘in zes dagen de hemel en de aarde gemaakt heeft’.
*Invloeden uit het humanisme, feminisme, de evolutieleer en andere ideologieën. Het humanisme beïnvloed de zielzorg vanuit de humanistische psychologie. We moeten leren van onszelf houden etc. De Bijbel zegt: ‘De liefde zoekt zichzelf niet‘ (1Ko13:5). Het feminisme wil ons wijsmaken dat God vrouwelijk is. Daarnaast zet zij zich in om vrouwen in de leiding van gemeenten te krijgen. Zie het artikel op deze site ‘vrouwen als oudsten’? onder het kopje ‘gemeente’ (Bijbelse onderwerpen). Vanuit het evolutiedenken komt het ‘intelligent design’ de gemeente binnen: God heeft uiteindelijk het proces van evolutie in gang gezet.
*De relativering van Bijbelse ethische maatstaven, zoals seksualiteit, huwelijk en echtscheiding. Samenwonen is niet meer zondig, echtscheidingen worden steeds meer geaccepteerd, hoewel dit op zichzelf niet altijd on-Bijbels is.
*Het ontbreken van gemeentetucht bij ernstige zonden en dwaalleringen, die de gemeente verwoesten. Men treedt niet meer op tegen mensen die een zondige levensstijl erop na houden, want ‘wij mogen niet oordelen’, zie uitgebreid het artikel ‘Over tucht in de gemeente’ onder ‘Bijbelse onderwerpen’.
*Het boven alles plaatsen van het eigen ‘ik’ (ook van het vrome ‘ik’) met zijn behoeften, ook boven de majesteit en heiligheid van God. God is er om ons gelukkig te maken, wij hebben alle negen gaven van de Geest nodig, wij hoeven niet meer ziek te zijn etc. Over zonde, bekering en heiliging wordt niet of nauwelijks meer gesproken. Zie de vele artikelen onder ‘misleiding’.
*Het vervangen van Bijbelse zielzorg met zondebesef, schuldbelijdenis en vergeving, door methoden van humanistische psychologie (‘van jezelf leren houden’). Zie boven.
*De invloed van de genotcultuur (2Tm3:5) met show, plezier en emotionele muziek in de gemeenten. In vele gemeenten is er tijdens het avondmaal muziek, het is zelden stil in de gemeente. Ik heb uiteraard niets tegen muziek, zolang het ondersteunend en niet beïnvloedend is.
*De invloed van de geldzucht in dwingende collectepreken of nadruk leggen op de plicht van het geven van ‘tienden’. Langdurige oproepen tot geven en nadruk op de noodzaak van het geven nemen de plaats in van het geven vanuit een blijmoedig motief.
*Een preek moet vooral een goed gevoel opleveren, i.p.v. bekering en toewijding. Daarbij verschijnen met regelmaat boeken over de preekkunde. Men wordt geleerd hoe men een preek moet maken, met een goede inleiding, pakkende titel, goed middenstuk, boeiende illustraties en een goed slot. ‘Wat men ziet neemt men beter op dan wat men hoort’. Hierin is men totaal wereldgelijkvormig geworden, alsof onze maniertjes en visuele hulpmiddelen geloof zou kunnen bewerken! De Bijbel spreekt echter over een spreken in de kracht van de Geest, zonder op de kunde van de spreker zelf te vertrouwen. ‘Ook ben ik, toen ik tot u kwam, broeders, niet met schittering van woorden of wijsheid u het getuigenis van God komen brengen (…) Ook kwam ik in zwakheid, met veel vrezen en beven tot u; mijn spreken en mijn prediking kwam ook niet met meeslepende woorden van wijsheid, maar met betoon van Geest en kracht, opdat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van mensen, maar op kracht van God. 1Ko2:1,3-5
Ik ben niet tegen ondersteuning van de prediking met bijv. een Power Point, wel ben ik er terughoudend in. Geloof is uit Gods Woord dat door de kracht van de Geest wordt gebracht door zwakke dienstknechten, niet door onze maniertjes. Recentelijk hoorde ik van bekende sprekers in ons land die voor een preek 500 euro vragen!
*Degelijk Bijbelonderwijs wordt vervangen door een romancultuur. Hoeveel christenen lezen niet liever een roman over een Bijbelboek dan de Bijbel zelf?
*Het afnemen van Bijbelse waarheden in liederen ten koste van menselijke ervaringen en behoeften. De bundel Opwekking is hier een voorbeeld van. Hoewel er vele goede liederen in staan, hebben toch de meeste een hoge gevoelswaarde. Het gaat daarbij zelden over ‘wij’ en meestal over ‘ik’. ‘Ik’ moet nu een ervaring hebben. ‘Dan zweef ik op de wind’ (488). ‘Zegen mij op de weg die ik moet gaan’ (710). Daarbij zijn er weinig liederen te vinden, vooral de laatste jaren, waarbij de eer aan de Here Jezus toekomt.
*Het steeds minder benoemen van zonde, bekering, oordeel en wederkomst in preken en Bijbelstudies.
*De invloed van de ‘welness’ cultuur zodat de liefde van God overbenadrukt wordt tegenover zijn heiligheid. De Vader wordt voorgesteld als God die zielsveel van ons houdt, wat we ook doen, terwijl de Bijbel zegt dat zij die de geboden van Christus bewaren gemeenschap met de Vader hebben (Johannes 14:23).
*Het streven naar eenheid en harmonie ten koste van het weerstaan en het belijden van geloofswaarheden. Als men dingen toetst en benoemt, dan is men een ‘zeurpiet’ en ‘negatief’. Men wil graag een eenheid creëren, zonder de waarheid van Gods Woord overeind te houden. Men spreekt over een ‘dialoog’.
*De toenemende openheid voor oecumene van geloofsgemeenschappen en kerken.
*Het minachten van christenen die vasthouden aan de ondubbelzinnige maatstaven van de heilige Schrift, door hen ‘ouderwets’ of ‘bekrompen’ te noemen. Dit geldt ook voor de christenen die zich bezighouden met de wederkomst van Christus. De prediking over de wederkomst in evangelische kringen is zeldzaam. Het benoemen van de tekenen der tijden en het oproepen tot waakzaamheid wordt vaak gezien als onderwerpen waar alleen een klein groepje fanaten zich mee bezighouden. ‘We moeten de wereld in’ wordt er geroepen, ‘en niet bijelkaar zitten om na te denken over de eindtijd’. Dit terwijl het grootste deel van de Bijbel profetisch is!
Zomaar een paar voorbeelden. Het is ernstig wat er vandaag gebeurt in evangelisch Nederland. Laten we niet te negatief zijn, want er zijn zeer veel goede, trouwe gelovigen. Maar laten we vooral nuchter zijn en ons niet laten misleiden.