Het is mijn ‘ding’ om gelovigen te wijzen op datgene wat ontbreekt in het hedendaagse onderwijs over de dingen van God. Het gaat mij enorm aan mijn hart om te zien hoe weinig er wordt gepreekt over de rijkdom die God ons heeft gegeven in Christus. Hij is onze rijkdom en we moeten groeien in de kennis van Hem (2Pt3:18). Er wordt weliswaar wel over Hem gepreekt, maar meestal toch over Zijn aardse bediening. Daarnaast wordt veel gepreekt en geschreven over de uiterlijke kenmerken van het koninkrijk van God, zoals genezing, krachten, wonderen en tekenen. Dit is een ernstige verkeerde focus, hoewel deze dingen naar Gods soevereiniteit voorkomen daar waar Hij dat wil.
Het grote geheim (zie Kol4:2) of de ‘verborgenheid’ van Christus (zie ook Ef3:4), daarover horen we te weinig. De meeste artikelen op deze site zijn er daarom op gericht op de lezers te brengen bij dit grote geheim. Omdat in de meeste kerken en gemeenten hier niet over wordt gepreekt, ontstaat niet alleen veel verwarring, maar ook een ongezond geestelijk leven. Men komt gewoon niet verder dan het preken over de Here Jezus die onze zonden heeft gedragen en dat we Hem moeten navolgen. Dit resulteert in massa’s gelovigen die hun eigen leven proberen te verbeteren en godsdienstig te maken, wat bij voorbaat al tot mislukking gedoemde pogingen zijn.
Het evangelie gaat alleen niet over ons, maar over die ene Persoon waar Gods hart zo vol van is, Jezus Christus. Paulus schrijft aan de Filippenzen dat ze zich moeten verblijden in de Heer (3:1). Zodra een mens tot het geloof is gekomen is er namelijk nog maar één ding belangrijk, zoals ook Paulus in diezelfde brief schrijft: ‘Eén ding doe ik (3:14)’. Hij jaagde naar het kennen van Christus. Hij kon zeggen dat het leven Christus was en dus het sterven winst (1:21).
Helaas richten vele predikers ons op totaal andere dingen. Dingen als aardse voorspoed, genezing, wonderen, tekenen, tongentaal, regels, wetten etc. Dit is volgens de Bijbel de verkeerde focus. Deze dingen, die op zichzelf niet verkeerd zijn, hebben een plaats in Gods wegen met de mens. Toch zijn het niet de dingen die wij moeten nastreven. Hoewel Paulus tegen de Korintiërs zei dat ze moesten streven naar de hoogste gaven, wordt dit door de individualistisch ingestelde mens aangegrepen om zelf de ‘hoogste’ gaven na te streven. Paulus wilde echter dat de gemeente zou uitblinken in het elkaar opbouwen in Christus, hetzij door een leer, een openbaring of wat dan ook. Toch zijn deze dingen slechts de steiger voor het echte werk: het openbaren door de Heilige Geest, van Christus aan ons hart.
Paulus schreef heel uitdrukkelijk: ‘Eén ding doe ik’. Dit zijn er dus geen twee, of drie, maar één ding! Hij vergat wat er was gebeurd in het verleden en richtte zich op het doel: de prijs van de hemelse roeping (Fil3:14). Hoe komt het toch dat we daar zo vanaf zijn gedwaald? Ik denk omdat wij ten diepste niet genoeg hebben aan de Here Jezus alleen. Paulus kende veel lijden, gebrek, honger, zoals hij duidelijk schrijft in Fil4:12. Geen aardse zegeningen dus, voor Paulus. Dit is het evangelie: Christus moet ons volledig gaan beheersen zodat we in Hem alles kunnen verdragen. Paulus schrijft dat hij alle dingen kon verdragen door de Heer die hem kracht gaf (Fil4:13).
Dit grote geheim, dat een gelovige niets meer te maken heeft met deze wereld, en dat hij in Christus alles vindt wat hij nodig heeft, is mijn boodschap. Hier wil ik mij voor inspannen. Dit doe ik door de mensen te leren over deze dingen, maar ook om alles te bestrijden dat in tegensprak hiermee is. Dit zorgt vaak voor moeilijke momenten omdat er nogal veel verkeerde prediking is. Men richt de gelovigen vaak op aardse dingen. Nu zijn aardse dingen niet verkeerd, maar ze moeten allemaal in het perspectief van Christus worden gesteld. Zo krijgen aardse dingen als huwelijk, vriendschappen, hobby’s etc, een hemels karakter. De mens heeft vanaf het begin (Kaïn) al geprobeerd met zijn eigen opgepoetste leven voor God te verschijnen. God neemt hier geen genoegen mee. De natuurlijke mens moet eerst sterven.
Paulus kende het geheim en ik heb het door genade ook een beetje mogen gaan begrijpen. Iedere preek en ieder onderwijs dat ons niet richt op de Persoon van Christus, mist zijn doel dus. Alles in de Bijbel, iedere profetie, iedere geschiedenis, richt ons op Christus. Hij wordt verheerlijkt zodat onze ziel wordt verzadigd. Een volwassen christen wil maar één ding, net als Paulus: het kennen van Christus en de kracht van zijn opstanding (Fil3:10). Hij wilde zelfs in het lijden gelijk worden aan zijn Heer (zie vers 11).
Vandaag zoeken mensen de uiterlijke dingen. Deze horen niet bij deze tijd, maar bij de tijd van het koninkrijk. Helaas zien velen dit niet meer. Daardoor worden ze van het ene doel afgetrokken en volgt vroeg of laat de teleurstelling. Vers 17 van Fil3 zegt:
Weest samen mijn navolgers, broeders, en ziet op hen die zo wandelen als u ons tot voorbeeld hebt.
Paulus is ons voorbeeld. Hij roept op af te zien van de uiterlijke dingen (2Kor5:12). Hij verdroeg het lijden (Fil4:13). Hij was het totale tegenbeeld van wat er vandaag wordt gepredikt: God wil je zegenen op het aardse en op het fysieke vlak. Paulus zocht dit ene ding en niets anders: Christus. Hij schreef dan ook om de dingen te zoeken die boven zijn (Kol3:1-3), daar waar Christus is die ons leven is.
Wat is uw focus?